na zniszczonej gospodarce. Ożenił się dopiero, gdy miał 36 lat. Za żonę wziął sobie o 14 lat młodszą &lt;orig&gt;maruszyniankę&lt;/&gt;. Postawił nowy dom. W stajni znowu pojawiły się konie, których inni gazdowie mogli tylko pozazdrościć. Robota zawsze paliła mu się w rękach. Gdy pracował w Cepelii, potrafił przez dzień wyrzeźbić 80 czarek, które potem wędrowały do Indii. Dla przyjemności w wolnym czasie rzeźbił świątki albo grał, a tancerzom spod nóg &lt;dialect&gt;trzoski z fosztów&lt;/&gt; leciały.<br>Wspomina czasy dziecinnej beztroski, godziny przy krowach, kiedy z sienkiewiczowskimi bohaterami przenosił się w zamierzchłe czasy. Był czas przyspieszonego dorastania, czas, gdy śmierci można było przyjrzeć się z