słowo młodzieńczego komentarza, które sytuacja zdawała się prowokować. Odeszliśmy też w milczeniu, pod wrażeniem tej kontemplacji, która uczyniła wizerunek Janki w moich oczach tak piękna kompletnie.<br> No i spełniła się pod niebem gwiaździstym sierpniowego wieczoru obietnica pocałunku, którą tak późno odkryłem w kształcie ust pod piegowatym trochę noskiem. Poczułem, że czynię zadość nie tylko mojej tęsknocie. Że koniuszkiem języka dotykam, również tej drugiej tęsknoty... - za mną. Później, po latach zrozumiałem, że to była tęsknota nie za mną takim, jakim na prawdę byłem, a za tym wszystkim, w co mnie ona przyoblekła, czym mnie, wypełniła. Bo z czego ja się właściwie wtedy składałem