pustce, księżyc i nic więcej w tej nieskończoności wytęsknionej, która miała stać się synonimem wolności poety i człowieka. Gdzie jest miejsce Boga - poza gwiazdami, ponad kosmosem czy też panteistycznie wszystko przenika?<br> [Dygresja. Czy postęp nauki, pozwalający wprowadzić w obraz wszechświata nieco więcej i nieco lepiej uzasadnianych hipotez dotyczących jego funkcjonowania, dałby się zwerbalizować w języku mistycznego dramatu, czy świetniej (chyba tak?) pozwala wyobraźni poety "zadomowić się" w pustej międzygwiezdnej przestrzeni?]<br>Analogiczna sytuacja jak w Manfredzie- bohater wobec wszechświata - jest w Wielkiej Improwizacji z III części Dziadów. Sytuacja analogiczna, ale Mickiewicz ustawił Konrada w miejscu wybranym przeciwstawnie, w celi symbolizującej przestrzeń najmocniej