jest dla nich cudowną dyscypliną natury ludzkiej, widzą w nim ujście dla najpiękniejszych pragnień i odruchów ludzkiej duszy, a zarazem jedyną gwarancję jakiego takiego ładu moralnego w stosunkach ludzi z ludźmi. Stanowi on symboliczny niejako obraz znakomitej proporcji duchowych pierwiastków, a dogmaty są już wyrazem przewidującej mądrości, która, ustalając je, dbała o harmonijną budowę całości. Gotowi są niemal uzasadniać posty potrzebami higieny. Pytania o osoby Trójcy Św., o grzech pierworodny Adama, który obciąża cały ród ludzki - zwykle bywają osłaniane mgłą niedomówień, przenoszone w obręb ślepej wiary. Może tylko wojujący ateiści traktują katolicyzm tak poważnie, jak sam tego w wielowiekowym swoim trwaniu