nie przybierały jednak tak krańcowo orgiastycznych form jak w Rzymie. W Attyce przeprowadzano je cztery razy do roku, zawsze wiążąc to święto z jakąś winną porą, a to z otwieraniem naczyń z młodym winem (Dionizje małe, czyli wiejskie), a to tłoczeniem wina (Lenaje), a to z próbowaniem młodego wina (Antesterie), degustację dojrzałego zostawiając na Dionizje wielkie, czyli miejskie - zawsze z procesjami, chórami, teatrem i wesołymi ucztami. Traktowane to było z rozmachem i poważnie, tak jak poważnie w hierarchii bogów był przyjmowany sam Dionizos, opiekun nie tylko wina, ale i całej odradzającej się natury, co bardzo rozwinęła religia orficka, ściślej sekta dionizyjska