stosowania skomplikowanej aparatury rejestrującej, potrzeba prowadzenia ciągłych pomiarów elementów meteorologicznych co najmniej na dwóch poziomach oraz duża pracochłonność obliczeń. Metoda była stosowana w Polsce m.in. przez Paszyńskiego (1965, 1972) i Jaworskiego (1972).<br>Dokładność obliczania parowania lub ewapotranspiracji metodą bilansu cieplnego wynosi według Kuźmina (1966) dla przedziałów dobowych 53, dla dekadowych 22, miesięcznych 13, rocznych 3,4.<br><br>&lt;tit1&gt;3.3. Metoda dyfuzji turbulencyjnej&lt;/&gt;<br><br>Metoda dyfuzji turbulencyjnej może znaleźć zastosowanie zarówno przy wyznaczaniu parowania, jak i ewapotranspiracji. Wychodząc z uproszczonej zależności przedstawionej przez Jaworskiego i Radecką (1975), określa się parowanie lub ewapotranspirację na podstawie równania: &lt;gap&gt;<br><br>Metoda dyfuzji turbulencyjnej wymaga prowadzenia pomiarów niezbędnych do