pisarzy rozrzuconych po całym kraju. Jarosław rezydował w Stawisku pod Warszawą. Jego dom ocalał z pożogi wojennej. Wiedział o wielu kolegach, którzy wegetowali gdzieś po wsiach albo znaleźli schronienie w okolicznych dworach. W Krakowie trudno było o jakiekolwiek locum, nawet tymczasowe. Wszystkie hotele wypełnione były po brzegi, zajęte przez rozmaitych delegatów rządowych, wysyłanych z Lublina dla zorganizowania urzędowych instytucji. Zaoferowałem mu miejsce w moim mieszkaniu na Krupniczej. Z zadowoleniem przyjął zaproszenie. Było ciepło i bardzo rodzinnie. Muszę się przyznać, że imponowało mi, iż goszczę wielkiego pisarza, bo za takiego go uważałem, przeczytawszy wszystkie jego książki wydane przed 1939 rokiem. Po pewnym