się odpowiedzialnością" w Iraku z innymi krajami i "traktowaniu ich z szacunkiem". Nie wspomina się jednak o konkretach, np. szerszym dopuszczeniu krajów sojuszniczych do irackich kontraktów. Kerry sugeruje, że po prostu łatwiej mu będzie dogadać się z Francją czy Niemcami, których przywódcy nie znoszą prezydenta-kowboja z Teksasu. Sprawa jest delikatna, bo przyznawanie się do przyjaźni z Chirakiem nie przysparza dziś w USA popularności. Czy znajomość francuskiego i dyplomatycznych niuansów wystarczy do zjednania sobie Paryża, skoro w grę wchodzi nie tylko narodowa duma, ale również długofalowe cele i strategiczne interesy? Jak zauważył publicysta "New York Timesa" Roger Cohen, twarda retoryka platformy