odrzucenia nie tylko ocen historiografii konserwatywnej, nacjonalistycznej, ale również dorobku PPS i innych ugrupowań postępowych.<br>Realizując program budownictwa socjalistycznego i głosząc hasło jedności narodu wokół kierowniczej siły narodu, prowadzono jednocześnie działalność ideowo-polityczną odrzucającą znaczną część możliwych do zaadaptowania doświadczeń i tradycji. Negacja doświadczeń i tradycji ruchu socjalistycznego i liberalno-demokratycznego miała swoje uzasadnienie w procesie walki, jaka toczyła się wówczas tak w kraju, jak i na forum międzynarodowym.<br>Publicyści występujący z pozycji marksizmu-leninizmu słusznie zakwestionowali tezy prezentowane do tego czasu przez publicystykę i historiografię jako nienaukowe i klasowo obce. W toku polemiki sięgnięto do tez wypracowanych przez publicystykę komunistyczną