kiedykolwiek, ocenia bowiem Condorcet z jednego punktu widzenia: czy przyśpieszyło to, czy też hamowało postęp. Toteż chcąc pokazać jego fascynację szybkością należałoby cytować akapit po akapicie. Dobrze byłoby także wspomnieć - dla kontrastu - Jana Jakuba Rousseau, który szybkości był ogólnie niechętny i pęd cywilizacji oceniał podobnie jak prędkość salonowej rozmowy - jako deprawację ludzkiego "ja".<br>Ruch postępowy w wyobrażeniu Condorceta nie jest jedynie - jak u Bacona - rozwojem nauki i techniki, obejmuje także doskonalenie społeczne, które może wprawdzie się opóźniać, lecz zasadniczo dogania prędkość rozwoju wiedzy. Postęp ten stanowi prawo naturalne, a zadaniem człowieka jest, by wydało ono jak najszybciej owoc szczęścia powszechnego. W