który w Genewie przewodniczył delegacji żydowskiej. Byłem z nim w bliskim sąsiedztwie klasztoru i zapytałem: dlaczego wam ten klasztor przeszkadza? Odpowiedział, że nikt im podczas rozmów nie mówił, jaki jest polski i katolicki punkt zapatrywania na te sprawy. To tylko jeden przykład, który pokazuje jednostronność owego "dialogowania". Tak na dobre dialog rozpoczął się w kontekście sporu o klasztor wraz z ustanowieniem najpierw Podkomisji, a później Komisji Episkopatu do spraw Dialogu z Judaizmem, co nastąpiło w latach 1986-87. Wtedy spotykając się z przedstawicielami strony żydowskiej już nie tylko wysłuchiwaliśmy, co mają nam do powiedzenia, oraz ich roszczeń, ale wysuwaliśmy punkt widzenia