i wydziobują gruszki. Prawdy leżą dalej, niż nam się to chce wmówić. Nie wiem dlaczego, ale w tej chwili przyszło mi na myśl, że gdyby mnie zapytano, jaką postać kobiecą najbardziej kocham ze wszystkiego, co przeczytałem, odpowiedziałbym bez wahania: "&lt;q&gt;Lena ze Zwycięstwa Conrada&lt;/&gt;". Bo myśląc o tym wszystkim, czuję na dnie coraz częściej głuche pytanie, czy nie jestem &lt;name type="person"&gt;Heystem&lt;/&gt;.<br>&lt;tit&gt;6.8.1943&lt;/&gt;<br>&lt;name type="person"&gt;Michel&lt;/&gt; dzwoni na obiad. Chodzi po całym domu, potrząsając krowim dzwonkiem. Schodzimy na dół i stajemy za krzesłami. Dzieci śpiewają krótką modlitwę straszliwie fałszywym dyszkantem. &lt;name type="person"&gt;Madame Bazin&lt;/&gt; siada - wszyscy za nią. Zaczyna się rozmowa, zawsze trochę bezładna. Wczoraj Rosjanie