Pokaż pan karty, bo pan coś. niewyraźnie. Dwadzieścia cztery? To pan wyleciał. Wpisuje się pan? No, ostatni raz.<br>Teraz już wokoło graczy zebrało się kilkunastu mężczyzn, po większej części kelnerów - przysuwali sobie foteliki, siadali w niewygodnych pozycjach lub opierali się o plecy kolegów i pochyleni patrzyli w karty - od czasu do czasu padały głośne ostrzeżenia pod adresem Boryczki.<br>- Romek, trzymaj się!<br>- On ma szalone szczęście.<br>- Każdy początkujący ma szczęście. - Ale on przecież jest pijany.<br>- Dlatego właśnie nie ma tremy, finiszuje spokojnie. Krostowaci partnerzy zagłębili się w fotelikach i "gustowali" karty, odsłaniając je powoli, jakby w oczekiwaniu cudu, podczas gdy Roman wyzywająco oznajmiał