czy chwili refleksji. Jedynie Tosiek towarzyszy mi na pasterkę, Tosiek przystępuje ze mną do komunii i głośno śpiewa z całym kościołem kolędy. Gdy wracamy, oni jeszcze oglądają telewizję albo śpią. Rano Irena snuje się w szlafroku, Grażyna śpi do południa, Wiesław idzie na zimowy spacer. Potem jest obiad, jedzenie i do późnego wieczora telewizor, jak leci. Nawet nie sposób wspomnieć o prawdziwym znaczeniu tych dni. Oni wszyscy, prócz Tośka, są absolutnie indyferentni, nawet nie można ich nazwać ateistami. Nic ich nie obchodzi. "Szkoda czasu i atłasu na myślenie o klechach" - jak określa Grażyna. Wiesław popatruje z przyganą na córkę, ale to jedynie