politycznych różnych epok. Zepchnięci w XX wieku na margines głównego nurtu anarchiści zatracili charakterystyczny dla siebie prozelityzm przywodzący na myśl ruchy chiliastyczne, zapowiadające koniec świata. Nie zatracili natomiast optymistycznej wizji natury człowieka, wiary w powszechność i siłę międzyludzkiej solidarności, w możliwość stworzenia bezkonfliktowego libertarnego społeczeństwa i znalezienia takiego sposobu podziału dóbr i usług, który umożliwiałby radykalne skrócenie czasu pracy. <br>&lt;gap&gt;<br>Pozycja inteligentów, zawodowych producentów i propagatorów idei jest w tej grupie zdecydowanie silniejsza. Postaciami najbardziej typowymi są dziennikarze, studenci i naukowcy, rzadziej drukarze. Wśród dwudziestu czterech delegatów obecnych na Kongresie Międzynarodówki w Genewie w 1873 r. było aż pięciu "profesorów" (Guillaume, Dave