prac budowlano-montażowych. Wzajemne położenia tych punktów względem punktów podstawowej osnowy realizacyjnej (tj. współrzędne w przyjętym układzie odniesienia) są najczęściej wyznaczane metodą wcięcia wstecz kątowego, liniowego lub kątowo-liniowego, jednakże zawsze powinien być spełniony warunek uzyskania przynajmniej jednej obserwacji dodatkowej, umożliwiającej niezależną kontrolę wyników pomiaru obliczeń, a także możliwość oceny dokładności wyznaczanych współrzędnych. Zatem wyznaczenie położenia tych punktów, a także tyczenie w następnym etapie punktów osnowy lokalizacyjnej, powinno być zaprojektowane w taki sposób, aby spełniało postulat zarówno dokładnościowy, jak i niezawodności. Istota tak wyznaczonych punktów osnowy szczegółowej, zwanych też <HI rend="italic">punktami pośrednimi</HI> (które na ogół nie są stabilizowane w sposób trwały), polega