jego zatrzymał się na prostopadłym kominie (raczej rysie) przecinającej środkowe partie ściany. - Spróbujemy przejść rysą? - zapytał. - Czy nie lepiej pójść na prawo? - zaproponowałem. - Tam pełno przewieszek... - zdecydował. Był to jedyny chyba wypadek, w którym Marusarz pomylił się w ocenie przejścia, gdyż w rok później właśnie tym szlakiem wspinał się Bednarski dokonując pierwszego przejścia. Poszliśmy rysą i dalej w ścianie przebrnęliśmy przez niezwykłe trudności. Wspinaczka ta biegła mniej więcej tą drogą, którą wiele lat później ochrzczono nazwą braci Wrześniaków (różnica: szliśmy nie kantem filara, lecz ograniczającą go rysą). Ale nie zdołaliśmy osiągnąć grani szczytowej. Nie mieliśmy haków i nie mogliśmy pokonać jakby