i ciernistej młodości. Prof. Mmaa mógłby jeść codziennie tę potrawę, będącą jego ulubionym specjałem, wieńczącym cały obiad, i zdawało się, że wszystkie dania poprzednie spożywał jedynie po to, by jej się doczekać. Jakież więc było jego zdziwienie, gdy po ostatnim &lt;orig&gt;abdomenie&lt;/&gt;, zawierającym źdźbła trawy przetrawione przez &lt;orig&gt;protozoa&lt;/&gt; &lt;orig&gt;infusoria&lt;/&gt; z małą domieszką &lt;orig&gt;streblomastix&lt;/&gt; &lt;orig&gt;strix&lt;/&gt;, podano mu od razu deser, składający się z humusów złożonych ze sfermentowanych liści dzikiej akacji, słomy i kory drzewnej.<br> Prof. Mmaa wyciągnął antenkę i dotknął nią pytająco Majordomusa.<br> Majordomus cofnął się zakłopotany i milczał.<br> - Co to ma znaczyć? - spytał prof. Mmaa. - Gdzie jest Moja Stara?<br> Majordomus wciąż milczał