nowa figura. Ołówek prowadził go wciąż do punktu, gdzie coś się zaczynało, a coś kończyło, gdzie forma przechodziła w antyformę, gdzie spomiędzy, z sąsiedztwa rzeczywistych przedmiotów, wynikał przejrzysty przedmiot ich wzajemnej interakcji.<br>Poszukiwanie przejrzystości pozwalało mu dostrzec jej dalsze głębie, rozgałęzienia, całą przejrzystą złożoność, w której niczym w szklanej kuli domyślać się mógł przyszłych form. Przypomnijmy: "przebywałem wśród rozgałęzień przeciwform, żeglowałem w wydrążeniach interwałów, w owej przejrzystości, którą odkryłem podczas wojny w destrukcji miejskich dekoracji", i dodajmy od razu ciąg dalszy: "dostrzegałem teraz, że przejrzystość ta, pokawałkowana, rozbita, uczestniczyła w rekonstrukcji i że wystarczyło chcieć, aby ją ujrzeć" - gdyż kryła się