w sferze urzędniczej "niemożności", lęku przed podjęciem decyzji odbiegającej od schematów. Podobno opracowano już plany świetlanej przyszłości Ośrodka Cricot 2 , ale rok 1980 należy chyba uznać za stracony. A czas nie jest tu bez znaczenia, gdyż niezależnie od dziwnego braku konsekwencji nakazem chwili okazuje się udostępnienie i rozpowszechnienie 25-letniego dorobku Teatru Cricot 2 w sferze idei i realizacji. <br>Tego nie zapewni choćby i najwytrwalszy czyn społeczny garstki sympatyków i przyjaciół Teatru. Trudno wyobrazić sobie sensowne a nie pozorowane funkcjonowanie takiego Ośrodka bez telefonu, kopiarki, magnetowidu, możliwości zlecenia dużej ilości prac fotograficznych, perspektywy publikowania własnych wydawnictw. Trzeba pamiętać, że po powrocie