chociażby po tym, że młodzi żołnierze poruszali się po korytarzu wyłącznie biegiem. W sali mieszczącej się obok stolika podoficera mieszkał mój falowiec Jarek Pyrka, którego poznałem w czasie pełnienia służb dyżurnego dywizjonu. Pochodził z Tarnowa więc traktowałem go jak ziomka. Jarek Pyrka wyróżniał się spośród innych żołnierzy tym, że był drewniakiem. Po prostu pewnego razu, w czasie któregoś z rzędu dygańska nie wytrzymał i przyłożył swojemu dziadowi w mordę, aż ten przewrócił się na łóżko z rozkrwawionym nosem. Na drugi dzień podczas obiadu, jego dziad wstał zza stolika i publicznie ogłosił go drewniakiem. Od tej pory życie Jarka Pyrki stało się