powierzchni czynnej. Metoda pozwala wyznaczyć wielkość E dla krótkich przedziałów czasu bez istotnego zakłócenia warunków "naturalnych" badanego obszaru; jest ona zalecana przez Światową Organizację Meteorologiczną jako metoda porównawcza (WMO, 1966). Mankamentem metody jest konieczność stosowania skomplikowanej aparatury rejestrującej, potrzeba prowadzenia ciągłych pomiarów elementów meteorologicznych co najmniej na dwóch poziomach oraz duża pracochłonność obliczeń. Metoda była stosowana w Polsce m.in. przez Paszyńskiego (1965, 1972) i Jaworskiego (1972).<br>Dokładność obliczania parowania lub ewapotranspiracji metodą bilansu cieplnego wynosi według Kuźmina (1966) dla przedziałów dobowych 53, dla dekadowych 22, miesięcznych 13, rocznych 3,4.<br><br>&lt;tit1&gt;3.3. Metoda dyfuzji turbulencyjnej&lt;/&gt;<br><br>Metoda dyfuzji turbulencyjnej może znaleźć