całkowite odizolowanie się od tego życia; to neony polskie są jedyną absolutnie oderwaną od rzeczywistości poezją naszych czasów.<br><br>&lt;tit&gt;"Dżen-ku-je bar-zo"&lt;/&gt;<br><br> Jest to rytuał znany doskonale i powtarzany do znudzenia na rozmaitych festiwalach, ale widzowie uczestniczą w nim z tym większą przyjemnością: kiedy zagraniczny piosenkarz kończy już ukłonami dziękować za oklaski, podchodzi raz jeszcze do mikrofonu i ostentacyjnie mocując się z głoskami, rzuca w przestrzeń przeraźliwie pokaleczone "dżen-ku-je bar-zo" (czy coś podobnego) - po czym następuje coś w rodzaju odsapnięcia i promienny uśmiech, zaś oklaski zachwyconej widowni przechodzą w owację.<br><br> Wielokrotnie podejrzewałem, że fonetyczne zmagania piosenkarzy są