pustej grudzy - do prętów nadżłobnej drabinki przywiązanych było na długich postronkach kilka sporych indyków. Wśród nich uwijał się pan Oborski z chłopcem stajennym.<br>&lt;page nr=67&gt; Pułkownik miał na sobie kitel płócienny z ogromnymi jak torby kieszeniami, w ręku zaś dzierżył długi lastok żelazny... Chłopiec chwytał indyka, przesiadał go i garściami obiema otwierał dziób ptaka jak tylko dało się najszerzej; zaś pan Oborski lewą ręką dobywał z kieszeni okrągłe włoskie orzechy i wpychał je w gardziel indyczą, posługując się przy tym owym żelaznym prętem z wprawą godną zaiste dzielnej przeszłości napoleońskiego niegdyś szwoleżera... Żołądek ptaka miał te przysmaczki strawić wraz z łupinami - Był to