tej linii ewolucyjnej należały najszybciej pływające i największe ryby wczesnej jury (np. Pachycormus). Leedsichthys z keloweju angielskiego miała, sądząc z rozmiarów zachowanych płetw ogonowych, około 10 m długości, należąc do największych zwierząt morskich mezozoiku. Do końca jury wyrafinowanie w pelagicznym drapieżnictwie poszło jeszcze dalej, dając ryby o pysku zakończonym kostnym dziobem i o pokroju dzisiejszego włócznika (ryc. 10.5A). Najwięcej w tym kierunku osiągnęła kredowa Protosphyraena o szczególnie wąskich płetwach i długim dziobie. U zupełnie niespokrewnionych dzisiejszych włóczników dziób taki służy do kontrolowanej turbularyzacji warstwy przypowierzchniowej opływającej ciało wody, zmniejszając opór przy szybkościach uniemożliwiających już zachowanie opływu laminarnego. Gałąź ewolucyjna pachykormidów