wojewodziny Zofii z Tyzenhauzów Chomińskiej, zamieszkując i wychowując się w jej domu, nauki zaś pobierając w szkole wydziałowej w Postawach w województwie wileńskim. Po śmierci opiekunki zdany został wyłącznie na własne siły. Dlatego też już w roku 1801, mając zaledwie siedemnaście lat, w poszukiwaniu środków do życia oraz możliwości dalszej edukacji przywędrował do Wilna. Tu zaopiekował się nim były rektor Akademii Wileńskiej Marcin Poczobut i umieścił w kancelarii zarządu akademickiego, dając mu jednocześnie możliwość uczęszczania na zajęcia dydaktyczne, początkowo w Szkole Głównej, a od 1803 r. w Uniwersytecie Wileńskim.<br> W dwa lata później Borowski został kandydatem filozofii, ale nie otrzymał od