do zrealizowania, gdyż stanowią one argumentację dla postulowania umiarkowanego tylko wzrostu liczby kształconych na wyższych szczeblach edukacyjnych (w tym zwłaszcza w szkolnictwie wyższym) - z czym wiąże się relatywnie mniejsze, niż przy silnej ekspansji ilościowej kształcenia ponadobligatoryjnego, obciążenie dochodu narodowego oraz inwestycji nieprodukcyjnych nakładami na oświatę. <br> Drugi generalny postulat dla polityki edukacyjnej, jaki rysuje się w oparciu o przedstawione w niniejszym artykule rozważania, dotyczy zmian organizacyjno-programowych oraz strukturalnych w całym systemie edukacji. W związku bowiem z występowaniem istotnych ograniczeń w realistycznym planowaniu i prognozowaniu zapotrzebowania na kadry kwalifikowane kierowanego pod adresem szkolnictwa nasuwa się wniosek, aby przygotowanie w trakcie kształcenia w