w pierwszych latach władzy radzieckiej próby zdefiniowania księgoznawstwa, określenia jego przedmiotu i struktury pozwalających na wprowadzenie tej nauki do studiów uniwersyteckich. Ważnym problemem, który mieści się w księgoznawstwie, są sprawy związane z edytorstwem, ściślej z teorią i praktyką redagowania jako swego rodzaju samodzielnej dyscypliny. Autor stwierdza, że opracowano metodologiczne podstawy edytorstwa, określono kompleks spraw ideowo-twórczych "ocena rękopisu", zapoczątkowano prace nad problemem pracy redaktora nad kompozycją wewnętrzną dzieła, nad problemami redagowania rożnych rodzajów piśmiennictwa. <page nr=246> Pozostało jednak w polu teorii i praktyki edytorstwa jeszcze sporo niejasności, sporo pytań, na które odpowiedź winno dać księgoznawstwo. Odnosi się to przede wszystkim do organizacji i