multipleksy z dziesiątkami małych sal kinowych, a wiele narodowych pawilonów demoluje się (burząc ściany, a nawet wiercąc otwory w dachu), by zrealizować artystyczne wizje. Przypuszczam, że w Regionalnych Towarzystwach nikt nawet nie myśli o tego typu wyzwaniach. A to oznacza, że z góry skazują się one na XIX-wieczny model ekspozycji, co zapowiada kolejną koniunkturę na obrazy Edwarda Dwurnika czy rzeźby Igora Mitoraja.<br><br>Nic więc dziwnego, że twórcy coraz częściej uciekają z wystawowych sal w przestrzeń publiczną, dającą nieporównywalnie większe możliwości realizacji autorskich projektów. Dominik Lejman instaluje się w szpitalach, Paweł Althamer za tworzywo obiera sobie gigantyczny mieszkalny mrówkowiec. Największą popularnością