handlowym w nowych inicjatywach przemysłowych lub komunikacyjnych, z reguły opierając się na kredycie państwowym. Burżuazyjni wspólnicy wnosili do tych przedsięwzięć wiedzę praktyczną, arystokraci zaś - stosunki i wpływy. Współpraca ta nie pociągała jeszcze za sobą bliższej zażyłości towarzyskiej.<br>Na przeciwległym krańcu hierarchii społecznej zarysowywał się podobny amalgamat polskich, niemieckich i żydowskich elementów, które złożyć się miały na klasę robotniczą. Właściwych robotników fabrycznych było ciągle jeszcze niewielu; szybko za to rosła liczba napływających do miast - głównie Warszawy - wyrobników i służby domowej. Jak w całej Europie, podobnie i w Polsce sytuacja proletariatu na tym wczesnym etapie rozwoju kapitalizmu była szczególnie ciężka, żadne przepisy nie