jest rzeczą możliwą, że warstwy chmur mogą działać pochłaniająco na cząstki wchodzące w skład promieni kosmicznych. Z drugiej strony jednak dodatkowym źródłem cząstek o dużej energii może być Słońce. Mniejsza odległość od Słońca oraz około 5-krotnie silniejsze pole magnetyczne stwierdzone przez J. Houtgasta, powodują silne oddziaływanie Wenus na cząstki emitowane przez Słońce. Dowodem tego są obserwowane przez astronomów zorze polarne oraz potężne wyładowania elektryczne w atmosferze Wenus.<br> Omówione powyżej dane wskazują, że jakkolwiek na Wenus nieco odmienne od ziemskich warunki, to jednak nie wykluczają one możliwości istnienia ożywionych form materii na tym globie. Formy te mogły w toku swoistej ewolucji