innymi.&lt;/&gt;<br><br> W tym akurat wierszu, choć nie nazywa go otwarcie albą (tytuł "Świt" jest odniesieniem wystarczająco czytelnym), Donne demonstruje więcej bezpośredniego uzależnienia od tradycji prowansalskich trubadurów niż gdziekolwiek indziej w swojej twórczości. A jednak - jak wiele z tradycyjnych konstant gatunkowych alby uległo tu odrzuceniu! Zainteresowany bardziej grą paradoksalnych konceptów niż emocjonalnymi aspektami sytuacji porannego rozstania, Donne ocala z wyznaczników gatunku jedynie najniezbędniejsze minimum: tyle, ile potrzeba, aby odbiorca rozpoznał gatunkowy wzorzec, który w wierszu stanowi nie wymieniony wprost przedmiot literackiej aluzji, i aby docenił dystans dzielący wzorzec od jego konceptystycznej parafrazy.<br> Od wiersza Donne'a (i wielu podobnych erotyków siedemnastowiecznych a także