iż mimo braku selektywności pierwotnego ataku rodnika wodorotlenowego, któremu w szerokich granicach "jest wszystko jedno", jaką resztę aminokwasową atakuje, obserwuje się pewną wybiórczość tworzenia końcowych produktów destrukcji białek. Dotyczy to zwłaszcza fragmentacji, która zachodzi z większą wydajnością w pewnych miejscach "szkieletu" cząsteczki - tych, dla których rozerwania potrzebny jest najmniejszy nakład energii (można powiedzieć, że są to "słabe ogniwa" łańcucha wiązań stanowiącego "szkielet" cząsteczki białkowej). Liczba peptydów, na jakie rozpada się cząsteczka albuminy surowicy krowy czy hemoglobiny poddanych działaniu promieniowania jonizującego w warunkach tlenowych, jest w przybliżeniu równa liczbie reszt proliny w cząsteczkach tych białek. Nietypowe wiązanie, jakie tworzy prolina, wydaje się