wdzięku stworzenie. Pisałam, prosiłam wszystkich o stypendium, nie dali; sama ją poślę do Krakowa na kursa Baranieckiego, bo do Genewy nie jestem w stanie".<br><br> Drugi list do Faustyny Niefiedowicz, ciotecznej siostry Stanisława Nahorskiego, aby jako nauczycielka na krakowskiej pensji pani Żeleszkiewiczowej załatwiła u niej mieszkanie dla Jadzi. I jeszcze jedna epistoła do Lucyny Kotarbińskiej z prośbą, aby przygarnęła Jadzię "do siebie tak, jak to czynić umiesz. Biedna z początku będzie w otoczeniu obcym i nowym. Ośmiel ją i ogrzej. Wyjedzie stąd po 20łm Waszego październ." Jadwiga wyjechała rzeczywiście w tym terminie, żegnana przez rodzinę i liczne grono przyjaciół; jedynie matka, ciężko