bardziej poważny i surowy w porównaniu z polskim choćby katolicyzmem. Ale któż w jego pokoleniu tego nie czynił? A opisy schadzek z koleżanką szkolną są w Latarni magicznej równie rzeczowe i pozbawione emocji, jak te wypracowania erotyczne, które żmudnie, w pocie czoła razem odrabiali.<br>Natomiast bohaterowie dramatów Bergmana próbują stosować erotyzm w jego funkcji metafizycznej: zamiast miłości albo rozpaczliwie dążąc do niej poprzez seks. Dopiero w tym momencie erotyzm podlega, względnej zresztą, ocenie: tej roli oczywiście pełnić nie może i bywa wtedy (na przykład w Milczeniu) aktem autodestrukcyjnym, jakby świadomie niszczącym. Nieudana miłość (podobnie jak erotyzm w tej funkcji) zamiast przełamywać