i w drugim przypadku punktem wyjścia staje się tyleż rozległa, co niekonwencjonalnie pojmowana erudycja. Dla obu autorów literatura jest fantastyczną przygodą i terenem niesamowitych odkryć. Przeobrażają się w najsumienniejszych detektywów, gdy rozwiązują przeoczone przez akademickich badaczy zagadki, tropią zapomniane książki i zagubione manuskrypty. Zarówno Grzeniewski, jak i Nawarecki budują swoje eseistyczne konstrukcje w Bibliotece, a nie - jak moim zdaniem czynił to Jerzy Stempowski - podczas "nieśpiesznej wędrówki poprzez świat". Obaj są jednak mieszkańcami Biblioteki w znacznie mniejszym stopniu niż Jorge Luis Borges. Stylistycznie też Borgesowi nic albo prawie nic nie zawdzięczają. Przejście od kosmosu książek do świata ludzi dokonuje się w ich