Uwag nad Jana Śniadeckiego rozprawą &#132;O pismach klasycznych i romantycznych" (tamże, 1819). Można podejrzewać, iż wydarzenia literackie z lat 1814-1816 tak a nie inaczej ukierunkowały talent młodego poety, czyniąc zeń klasyka jakby wbrew jego naturalnym predyspozycjom i fascynacjom nie tylko dziełem Szekspira, ale także Goethego i Schillera, niemiecką estetyką (J.G. Sulzer, A.W. Schlegel). Chyba miał rację, pisząc po latach: &#132;doczekałem się zaszczytu klasyka bez dostatecznej zasługi". W ostatecznym efekcie nie został bowiem poetą, ale &#132;ruchliwym i płodnym literatem" (tak nazwał J.Krzyżanowski Niemcewicza).<br> Wypada dodać, że w tym samym czasie spotkała Wężyka porażka również w