wyróżnia się trzy stadia rozwoju jezior, tj. młodości, w którym misa ma kształt zbliżony do pierwotnego bez wyraźnych zmian wynikających z procesów sedymentacyjnych, stadium dojrzałości -- cechujące się zacieraniem kontrastów głębokościowych w wyniku depozycji dużej ilości osadów oraz końcowe stadium starości (utożsamiane z zanikiem) prowadzące do wypełnienia całej misy osadami. Określenie ewolucja w odniesieniu do niektórych jezior nie zawsze jest jednak jednoznaczne z powyższym schematem. Często zdarza się bowiem, że wraz z wiekiem jeziora nie tylko nie zanikają, lecz nawet zwiększają powierzchnię i kubaturę wód. Sytuacje takie mogą dotyczyć choćby jezior, których misy zalegają w aktywnych strukturach tektonicznych podlegających tensji. Tym samym