w Tanzanii pochodzi największy znany z kompletnego szkieletu dinozaur Brachiosaurus, a w prawie równowiekowych osadach Ameryki Północnej są zauropody o podobno jeszcze większych rozmiarach.<br>Zęby w tej linii rozwojowej dinozaurów podlegały raczej uproszczeniu, przyjmując w końcu patykowaty pokrój. Były całkiem nieprzystosowane do rozdrabniania roślinnego pokarmu (ryc. 14.10). Zastanawiającym aspektem ewolucji ich czaszki było stopniowe przesuwanie się nozdrzy pomiędzy oczy, zjawisko typowe przecież dla licznych, wcześniej już wyliczanych, wodnych czworonogów. Skostnienia ścięgien łączących wyrostki ogona (znane np. u gobijskiej Opisthocoelicaudia; ryc. 14.11A, D) uniemożliwiały, przynajmniej niektórym zauropodom poruszanie nim w pionie. Musiał stale zajmować położenie horyzontalne. Kolejną szczególną cechą zauropodów