Większość z nich cechowało okrycie szkieletu miękkimi tkankami. Zapewne było to <br>zabezpieczenie przed destrukcyjną działalnością organizmów drążących wapienne podłoże (bioerozja). Zespoły mszywiołowe tego typu straciły znaczenie pod koniec permu, ale dotrwały do późnego triasu. W jurze zostały zastąpione przez potomków pierwotnych grup, które przez cały paleozoik pozostawały w cieniu. O ewolucji ich kolonii będzie jeszcze mowa.<br>Ta zagmatwana sieć ewolucyjnych przemian sposobów życia ukazuje, jak w miarę <br>rozwoju złożoności świata żywego pogłębiała się rozbieżność pomiędzy klasyfikacją organizmów opartą na ich filogenezie a klasyfikacją ekologiczną sposobów życia.<br>Rozbieżność pomiędzy genealogicznym pokrewieństwem a podobieństwem ekologicznym <br>narastała stopniowo, poczynając już od kambru. Im młodsze