Pola Elizejskie: Udana przemytnicza wyprawa zamiast satysfakcji zostawiła po sobie jakąś nudę i czczość, jak leniwe wieczory hamburskie. Wypchany portfel zaprawiał nudą wszelkie perspektywy wieczoru, pewne jak noc małżeńska. "Pokazać im te franki, a zaliżą na śmierć..."<br>Powoli zniosło go w stronę Montmartreu. Fale ludzkie pieniły się i tutaj koronkami falbanek, ale stromizny uliczek pozwalały na swobodny oddech. Usiadł na jakiejś ławce. Przez chwilę miał wrażenie, że na kogoś tu czeka. Kilkakrotnie na odgłos zbliżających się kroków gwałtownie podnosił głowę, jakby spodziewał się czegoś.<br>"Kto mnie tu może spotkać? Jestem obcy. Sam. Oczywiście, stać mnie, żeby być z kimś. - Pogardliwym gestem