narzucając sobie obowiązki religijne w imię głębokiego przekonania, że rozterka, w jaką popada rozum jednostki tak słaby i tak zawodny, nie upoważnia do wyłamywania się spod brzemienia przepisów, popartych powagą Kościoła. Mówię: znałem ludzi; chociaż mógłbym powiedzieć: znałem siebie. Ale ta walka z pychą była naznaczona wszystkimi atrybutami pychy. Coś faryzejskiego przeglądało poprzez te wysiłki, aby podczas gdy miliony żyją w ciemnocie niewiary, okazać się dość pokornym i przez to dość godnym uzyskania prawdy. Zauważyłem w tym obolałość ambicji, chęć wyniesienia się przez posiadanie wiedzy - i gdzie usta wymawiały: wierzę; sumienność wobec własnej myśli nakazywała: nie wiem. W rezultacie cała ta