nieopanowany pociąg do <br>siodła i do strzelby rozpalał mózg i duszę do <br>tego stopnia, że o niczym innym nie umiałem myśleć.<br><br>Dlatego też ojciec, w obawie o moje zdrowie, zabronił <br>mi jeździć konno.<br><br>Płakałem z tego powodu rzewnymi łzami, a łzy te <br>cztery damy zbierały starannie do kryształowego flakonu. Gdy <br>flakon już się napełnił po brzegi, stosownie do zwyczajów <br>mego kraju ogłoszono żałobę narodową na przeciąg <br>trzech dni. Cały dwór przywdział czarne stroje i wszelkie <br>przyjęcia, bale i zabawy zostały odwołane. Na pałacu <br>opuszczono chorągiew do połowy masztu, a całe wojsko <br>na znak smutku odpięło ostrogi.<br><br>Z tęsknoty za mymi końmi