przenikliwie na córkę.<br>- Już, już. Za chwilę.<br>- Szybciej! - syknęła Iw, której wydawało się, że matka porusza się zbyt wolno. - Doktor powiedział, że mogę przyjść zaraz.<br>- Zaraz tam będziemy... Przecież wiesz, że ubieram się szybko.<br>Niemal biegły do przedpokoju. Julia zdjęła z wieszaka swoje ciemnobrązowe, nieco nadgryzione przez mole futerko z fok, owinęła szyję jedwabną apaszką i po chwili była gotowa.<br>- Już - powiedziała. - Możemy iść.<br>Zjechały windą, wybiegły na ulicę. W pobliżu na postoju zawsze czekały taksówki... Szofer wyskoczył i otworzył przed nimi drzwi...<br>Jechali przez jasno oświetlone, błyszczące w deszczu ulice. Szofer włączył wycieraczki. Milczały. Julia położyła dłoń na kolanie Iw