się zbyt wylewnymi "spowiedziami".<br>Usilnie natomiast starał się zatrzeć prawdziwe ślady ucieczki Degajewa, sprowadzić na błędne drogi szczegóły sudiejkinowskiej sprawy.<br>Nie oszczędzał siebie w zeznaniach, ukazując motywację swych czynów; a uzasadniając psychologicznie dawne postępowanie, malował sceny, które wstrząsnęły nim w młodości i zmusiły do buntowniczego działania.<br>Może była to także forma psychodramy? Po tej kilkudziesięciostronicowej spowiedzi miał wrażenie, jakby całe podniecenie, wszystkie emocje nagle opadły i przyszło uspokojenie. Ale był to jedynie spokój pozorny. Na razie rozbudzona wyobraźnia słała mu jeszcze łudzące miraże: gdy opuści celę i znajdzie się na wolności, to będąc "na służbie" w policji, pomoże wielu rewolucjonistom. Wyprowadzi