niż to słowo wyraźnie uchwycił. Podwórko było puste. Brama pusta. Wyszedł na ulicę i równym, nieśpiesznym krokiem skierował się w stronę Alei Trzeciego Maja. Po wyboistym bruku turkotała dorożka. Pocieplało. Słońce świeciło. Wróble głośno ćwierkały na jezdni dokoła końskiego łajna. Młoda kobieta szła z wózkiem dziecięcym. Przed narożnym domem stał furgon z meblami. W owalnym lustrze opartym o ścianę domu ujrzał swoje buty. Na Alei Trzeciego Maja roiło się od sztubaków. Spojrzał na zegarek. Było sześć po drugiej.<br>Po chwili znalazł się na placu Czerwonej Armii. Na werandzie kawiarni Bałabanowicza kilka tylko osób siedziało. Przeszedł placem na przełaj i skręcił w