wyobraźcie sobie,<br>Że z paszczy wyskoczyły mu obie,<br>Nienaruszone, a przy tym<br>W stanie całkiem przyzwoitym.<br>Babcia nawet uzdrowiona.<br>Czerwonego Kapturka chwyciła w ramiona<br>I tak się całowały, ściskały, cieszyły,<br>Że odzyskały zaraz i humor, i siły.<br>Potem się gajowemu rzuciły na szyję.<br><br>Babcia i Czerwony Kapturek:<br>"Niech nam pan gajowy żyje<br>Sto lat albo i więcej!"<br><br>Babcia:<br>"Cóż my możemy dać panu w podzięce?<br>Chyba ten kapturek z czerwonej włóczki<br>Na pamiątkę od mojej wnuczki."<br><br>Czerwony Kapturek:<br>"Świetnie! Niech go pan przymierzy!<br>Nawet całkiem dobrze leży,<br>Trochę jest może zbyt kusy..."<br><br>Babcia:<br>"Dodaj więc do kapturka jeszcze dwa całusy."<br><br>Gajowy