opozycji, redakcji "Zapisu" i współpracy z ruchem kulturalno-oświatowym towarzyszącym ruchowi solidarnościowemu. Był więc przygotowany do napisania Raportu o stanie wojennym, jaki był wtedy najprawdopodobniej potrzebny i zgodny z odczuciami zaatakowanego nocą społeczeństwa: Raportu... potwierdzającego wierność ideałom "Solidarności" i wolę oporu, ośmieszającego wojskowych komisarzy i komisje weryfikacyjne, podzielającego nienawiść do generałów i ZOMO, krzewiącego podziw dla niezłomnych drukarzy, kolporterów i działaczy chroniących się przed aresztowaniem do "podziemia". Cechy wiernego sprawozdania nadawała mu nie tyle szczegółowa troska o realia - bo nimi, jak słusznie zauważono, Nowakowski nie bardzo się kłopotał, licząc na ogólną wiedzę i zgodę w tym zakresie - co wyjątkowe zróżnicowanie przedstawianych