ukraińskim; tu autorytetem filologicznym, a zarazem znawcą tematu jest Iwan Franko, lecz jego uwaga skupia się wyłącznie na hebrajskim rodowodzie słowa: &lt;gap&gt;. Z podobnym określeniem spotkamy się w Encyklopedii Orgelbranda, zaś Encyklopedia Trzaski, Everta i Michalskiego oraz Encyklopedia Powszechna Ultima Thule ograniczają się do skrótu "hebr.". Przeważa zatem przekonanie o żydowskiej genezie słowa (co pewnie by zaskoczyło i oburzyło Nowaczyńskiego). Najbardziej precyzyjny jest pod tym względem Słownik warszawski, gdzie czytamy: &lt;gap&gt;. Słuszność wykładni potwierdza Słownik wyrazów obcych Tokarskiego, dając równocześnie staranniejszą transkrypcję hebrajskiego terminu (ba'al ägälah). Natomiast nieporównanie piękniejszego spolszczenia dokonuje Vincenz; zamiast utartej wersji "właściciel/pan/wozu" proponuje szereg błyskotliwych peryfraz:<br>&lt;gap&gt;<br>Reasumując