jedno, potem drugie ucho.<br>Pies przyjmuje żarty z - rzec można - uśmiechem, <br>macha owłosionym jak szczotka ogonem, na pół obwisłym, <br>z zasady nie noszonym wysoko.<br>- Tak lubisz? - pyta setny raz Dominika.<br>Warcek wpiera szeroki bok w jej kolana i sięga czarnym nosem <br>do ręki.<br>- Mądry jesteś. - Dominika gładzi twardą, <br>prostą sierść, gładko przylegającą do silnego <br>ciała, tylko na szyi i piersiach tworzącą bujną <br>kryzę. Warcek jest złocistożółty, z daleka wydaje <br>się ciemniejszy, a to dlatego, że końce włosów <br>są lekko brązowe. Szyję zdobi mu mała biała gwiazda...<br>- Powinieneś nazywać się inaczej - tarmosi <br>złoty kołnierz Dominika. - Warcek to ty jesteś dla <br>obcych. Co